Sin Olivere Marković otkrio istinu šest decenija nakon majčine smrti, na umrlici sve piše

Sin Olivere Marković otkrio dugočuvanu tajnu

Nakon smrti velike srpske glumice, njen sin Olivere Marković Goran, reditelj i dramski pisac, otkrio je neočekivani detalj iz majčinog života koji je iznenadio mnoge. Među ličnim stvarima koje je predao Muzeju Narodnog pozorišta u Beogradu, nalazila se i naizgled beznačajna umrlica Žanke Stokić, slavne srpske glumice i prve “Gospođe ministarke”.

Sin Olivere Marković – Otkrio tajnu čuvanu šest decenija 

Olivera Marković, članica Beogradskog dramskog pozorišta od 1951. godine, ostvarila je impresivnu karijeru sa više od 150 pozorišnih uloga i više od 50 filmskih ostvarenja. Pored glumačke karijere, bila je i izuzetno talentovana pevačica, poznata po interpretacijama ruskih romansi.

Preminula je 2. jula 2011. godine u Beogradu, u 86. godini života, nakon duge i teške bolesti. U njenu čast, 1. oktobra iste godine, u Narodnom pozorištu u Beogradu organizovan je komemorativni program. Na kraju tog događaja, sin Olivere Marković predao je kustosu muzeja nekoliko majčinih ličnih predmeta, među kojima su bili kutija za nakit, vizit-karta, veštačke trepavice i, na iznenađenje prisutnih, umrlica Žanke Stokić.

Youtube printscreen

Goran Marković je tom prilikom otkrio da je njegova majka umrlicu skinula sa drveta neposredno nakon sahrane Žanke Stokić 1947. godine. Ovaj komad papira, iako jednostavan, imao je ogroman emotivni značaj za Oliveru. Više od šest decenija čuvala ga je kao dragocenu uspomenu na glumicu koju je izuzetno cenila.

Mlada Olivera, tada tek udata za kolegu Radeta Markovića, verovatno se divila Žanki Stokić, velikoj zvezdi Narodnog pozorišta i ženi koja je prva oživela lik “Gospođe ministarke“. Godinama kasnije, i sama će se okušati u istoj ulozi, što dodatno osvetljava duboku povezanost i poštovanje koje je osećala prema Žanki.

Youtube printscreen

Nepravda koja je zadesila Žanku Stokić mogla je takođe imati uticaj na Oliveru. Žanka je 3. februara 1945. godine izvedena pred Sud za suđenje zločina i prestupa protiv nacionalne časti, optužena za saradnju s okupatorima tokom Drugog svetskog rata. Bez branioca, osuđena je na osam godina gubitka nacionalne časti i obavezni društvenokorisni rad – čišćenje beogradskih ulica.

Dve godine kasnije, Žanka je molila vlasti da joj omoguće povratak umetnosti, kako ne bi živela od tuđe milostinje. U leto 1947. godine, njena kazna je zvanično oproštena, a Bojan Stupica joj je ponudio povratak na scenu u novoosnovanom Jugoslovenskom dramskom pozorištu. Nažalost, ova vest je stigla prekasno. Izmučena bolestima i nepravdom, Žanka je preminula tri dana kasnije.

Youtube printscreen

Sahranjena je na Topčiderskom groblju, uz pesmu “Oj, Moravo” i impozantnu povorku Beograđana koji su je ispratili na večni počinak. Stari Beograđani kažu da takvu sahranu nisu videli još od smrti Đure Jakšića.

Ova uspomena, umrlica Žanke Stokić, pratila je Oliveru Marković kroz čitav život, simbolišući ne samo divljenje prema velikoj glumici, već i setu zbog nepravde koja je zadesila Žanku. Ova priča o dvema velikim damama srpske scene osvetljava duboke veze među umetnicima i njihovu borbu za pravdu i dostojanstvo, kako na sceni, tako i van nje pisao je Informer.