Stručno vođenje kroz izložbu Slikari kontinuiteta – slikarstvo Beogradske grupe
Mario Maskareli : Veliko iščekivanje, 1953. ulje na staklu
U okviru pratećeg programa izložbe Slikari kontinuiteta – slikarstvo Beogradske grupe, u četvrtak, 24. oktobra u 18 časova, održaće se i razgovor sa publikom. Publiku će voditi autor izložbe viši kustos Muzeja savremene umetnosti u Beogradu Svetlana Mitić. Nakon vođenja biće prikazan film o životu i radu slikara Marija Maskarelija.
Mario Maskareli je rođen na Cetinju 1918. godine. Studije slikarstva je završio na beogradskoj Likovnoj akademiji 1950. godine. Od 1950. do 1951. godine je radio kao profesor u Školi za primenjene umetnosti u Herceg Novom. Pored Beogradske grupe, koja je okupljena na njegovu inicijativu, bio je i član grupa Samostalni i Lada. Mario Maskareli je umetnik koji je u trenutku pristupanja Beogradskoj grupi bio stvaralac sa određenom afirmacijom u likovnom životu Beograda. Već na svojoj prvoj samostalnoj izložbi 1953. godine u Grafičkom kolektivu, gde izlaže svoj prvi ozbiljni slikarski ciklus Šarene oči vetra, umetnik na temelju intimističke atmosfere unosi i gradi svoju ličnu mitologiju, baziranu na temama mediteranskog porekla. Iz perioda šeste decenije na izložbi su prikazana dela u kojima dominiraju fantastički sadržaji svojstveni umetniku, kao i atmosfera jakog mediteranskog sentimenta, nostalgije, strastvenosti, naročito u tretiranju različitih rituala mediteranske svakidašnjice: karnevala, bahanalija, procesija.
Beogradska grupa je osnovana 1958. godine, a pripadali su joj slikari Đorđe Bošan, Ksenija Divjak, Olivera Kangrga, Majda Kurnik, Marklen Mosijenko, Mario Maskareli i vajari Nikola-Koka Janković, Angelina Gatalica, Slavoljub-Vava Stanković i Matija Vuković. Inicijativu za formiranje grupe preduzeli su Mario Maskareli i Vava Stanković, mada je ideja o nastanku udruženja predstavljala spontanu posledicu dugogodišnjeg poznanstva i druženja umetnika slične poetske opredeljenosti.
Autro: Life Content
Nehomogeni umetnički stavovi koje je okupila Beogradska grupa imaju dodire u eksploatisanju manira poetskog realizma, ekspresionizma, intimističkog ili slikarstva fantazije, a vernost figuralnom izrazu je njihova najjača spona. Inkluzijom samo pojedinih modernističkih postulata u svoj izraz koji su odgovarali svakom pojedinačnom umetničkom sentimentu, ovi umetnici su se distancirali od glavne ose socijalističkog estetizma šeste decenije. Ovaj otklon od dominantnog likovnog koncepta se prepoznaje u tretmanu „tradicionalnih“ tema i likovnom izrazu bliskom maniru tridesetih godina dvadesetog veka. Na izložbi Slikari kontinuiteta – slikarstvo Beogradske grupe prikazano je 36 dela iz Muzeja savremene umetnosti u Beogradu: mrtve prirode, portreti, autoportreti, fantastične predstave. U pratećoj postavci pod nazivom Rajko Mamuzić i Beogradska grupa dela ovih slikara su posmatrana kroz odnos kolekcionara Rajka Mamuzića i umetnika Beogradske grupe, a na taj način osvetljeni su uslovi pod kojima su pojedina dela nastala i stigla u zbirku.
