Svetski čovek i mondenski slikar Vlaho Bukovac

Dok je živeo u San Francisku, Bukovac je shvatio značaj reklame i posebnog nastupa pred mušterijama. Uporan po prirodi nikad nije prihvatao poraz i uvek je nalazio put ka rešenju. Umeo je da se ophodi s ljudima, pa je od najranijih dana okupljao oko sebe mecene i zaštitnike, kao što je Jevrejin češkog porela Isak Lustig iz San Franciska, Dubrovčanin Medo Pucić, pariski arhitekta Eduar Monije, britanski industrijalci Samson Foks i Ričard Ledu, dubrovački pisac i pesnik Mark Car, književnik Simo Matavulj, ili češki slikari Vaclav Brožik i Volter Hinais. Zahvaljujući boravku u Americi, spadao je u to vreme malobrojne poznavaoce engleskog jezika. Vaspitavan istovremeno u italijanskom i hrvatskom govornom području, u Parizu je naučio francuski, u Pragu češki. Neposrednost stečena tokom života u Americi, duhovitost i prijatan izgled deklarisali su ga kao „jeune homme à la mode“ prisutnog u uglednim gradskim salonima, na premijerama i operskim predstavama. Praktičan duh naučio ga je da se prilagođava zahtevima tržišta: pred pariskim kupcima, kao i na izložbama, pojavljivao se kao Vlaho Bukovac, Biađo Fađoni i Pol Andrez, a pri tom su sva trojica slikara radila portrete lepih žena i ugledne gospode, zavodljiva naga ženska tela, orijentalne prizore, antičke patricijke, ali je jedini Vlaho Bukovac neke od slika, poput platna Ormar buduće slave ili Fantazija obojio dozom ironije.
Velika Iza, čuveni akt Vlaha Bukovca, biće prvi put izložen u Beogradu u Domu Vojske Srbije od 17. septembra do 2. novembra, posle prve velike restauracije za 131 godinu od nastanka. Izložbu Velika Iza Vlaha Bukovca priređuju Spomen-zbirka Pavla Beljanskog u Novom Sadu i Galerija Doma Vojske Srbije, koje će za tu priliku preneti u Beograd duh i dah Pariza s kraja devetnaestog veka.